“Druk!”, dat lijkt het huidige sociale antwoord op de vraag “hoe gaat het?”. Het toont hoe primair onze verhouding als mens tot de tijd is geworden.

Ook in het klinisch werk is die confrontatie met de tijd heel prominent aanwezig, meestal in de verwachting dat het snel moet gaan. De druk om mensen door te schuiven naar de volgende schakel in het netwerk, soms nog voor we ze goed en wel kunnen ontvangen, is quasi dagelijks voelbaar – net als de economische fundering ervan.

Waar een verzet tegen een dergelijke logica pertinent en noodzakelijk is, mogen we ons daar evenmin toe beperken. Dat zou al te gemakkelijk zijn. Het is ook onze verantwoordelijkheid om de notie tijd niet over te laten aan de managers en hun economische logica, maar die ook zelf te ondervragen en er een dragende, klinisch relevante theorie rond op te bouwen.

Wat betekent tijd voor een subject? De particuliere situaties kunnen heel divers zijn: een crisis die de gangbare tijdsdimensie overhoop haalt, het worstelen met de zogenaamde biologische klok, het altijd aanwezige appel van sociale en andere media, …

Kunnen we hieruit een temporele logica van het subject distilleren die ons toelaat om ons klinisch werk op een vruchtbare manier te oriënteren? Dat is een vraag die we als analytici op ons dienen te nemen en die we met deze studiedag aan de orde willen stellen.