Christian Demoulin toonde als analyticus altijd al een bijzonder engagement ten aanzien van de maatschappelijke en klinische vragen van zijn tijd.
Zijn boek “La psychanalyse, thérapeutique?” is daar een bijzonder mooie getuigenis van. In deze tekst tracht hij op een heldere manier aan te geven wat de inzet is van de psychoanalyse, waar haar mogelijkheden liggen in het beluisteren van een subject.
Hij laat echter ook niet na aan te stippen wat er vragen oproept. Het is immers cruciaal dat de analyticus open kan blijven staan voor het onverwachte, voor wat niet lijkt te passen in onze a priori’s, … Kortom voor het subject in zijn uiterst particuliere dimensie.
Het is dan ook niet toevallig dat de allerlaatste zin van zijn boek luidt: “Is het meest essentiële niet dat de analyticus verstoord kan worden in zijn theoretische geloofs-overtuigingen?” …
Dit werk is ondertussen 14 jaar oud maar gezien alle evoluties in de psy-wetgeving meer dan ooit razend actueel. Redenen genoeg voor ons om dit werk te vertalen naar het Nederlands.
